Specerijen bieden niet de primaire smaken in hummus. Komijn is de enige specerij integraal aan het gerecht, die een aards en geurige nota aan de kikkererwten en andere smaakstoffen te vullen. Het beste is om te beginnen met hele zaden. Rooster ze licht in een droge koekenpan, dan slijpen ze vers in een kruidenmolen of een vijzel en stamper. Een snufje cayennepeper kan worden toegevoegd, indien gewenst, en cayennepeper of paprika wordt vaak gebruikt als garnering op de bovenkant van de afgewerkte schotel. Zout toe te voegen aan de afgewerkte puree in evenwicht en verbeteren van de andere smaken.
Olijfolie en citroensap

Hoewel olijfolie en citroensap zijn niet specerijen of kruiden als zodanig , ze bieden verschillende noten in het afgewerkte gerecht. De olijfolie wordt gebruikt, ten dele aan de schotel een gladde en romige textuur geven, maar een lichte en fruitige olie geeft diepte aan de smaak. Citroensap is een van de belangrijkste aroma's in hummus en moet een dominante noot in het eindproduct puree voor een authentieke smaak zijn.
Verse knoflook

De scherpte en het aroma van knoflook bieden een folie voor de tang van het citroensap. Verse knoflook worden fijngehakt en vervolgens fijngestampt tot een pasta met de zijkant van een mes of een vijzel en stamper. Gebruik knoflook rijkelijk bij het maken van hummus, gebruik dan citroensap en zout te beteugelen en breng evenwichtige smaak aan het eindproduct puree.
Tahini

Tahini, het Midden-Oosten equivalent van pindakaas, is een gladde pasta gemaakt van sesamzaad. Hummus kunnen worden gemaakt met of zonder tahin, en in het Midden-Oosten de twee versies worden beschouwd als een aparte gerechten. Tahin brengt een uitgesproken nootachtige, sesam nota aan de puree en een aardsheid dat de komijn aanvult. Hummus in Amerikaanse winkels en restaurants wordt meestal gemaakt met tahin, zodat consumenten met sesam allergie van hen zou moeten maken thuis of het kopen van zorgvuldig geselecteerde leveranciers.