Peru prehistorycznych i starożytnych Inków mnisi buddyjscy w Japonii były odmienne kulturowo, jak dwie dowolne grupy może być. Religii Inków "opisywany upust krwi rytuały i skomplikowany poświęcania dzieci, dorosłych i zwierząt; mając na uwadze, przemoc była centralnym nauki Buddy. Wielu mnichów buddyjskich i zwolennicy byli wegetarianami, którzy wierzyli, że to nie tak zabijać zwierzęta. Obie grupy miały zupełnie różne światopoglądy, odzwierciedlone w wielu aspektach ich kultur, w tym diety. Nawet z tak radykalnych różnic kulturowych, wpływ geografii i klimatu było silne, aby doprowadzić Inków i mnichów wraz podobnych ścieżkach odkrycia. W Peru Inkowie zamieszkana wyżyny Andach i mnichów, którzy przynieśli buddyzm w Japonii założył klasztor na Górze Koja. W obu tych miejscach, liofilizacji pojawiła się jako ważny sposób konserwowania żywności.
Dzielili coś specjalnego

daleko w epoce nowożytnej, większość ludzi nie jeden lub drugi ; Oni albo zamarzł pokarm lub suszone, ale nie jednocześnie. Liofilizacji łączy zimno, ciśnienie i czasami ciepło, aby wyodrębnić więcej niż 95 procent masy wody, bez uszkodzenia struktury komórkowej żywności, tekstury lub jakości odżywczej. Proces tworzy niegościnne środowisko dla bakterii, znacznie zwiększając żywotność dobrze zamkniętych żywności. Dopiero rozwój nowoczesnego sprzętu, który miał możliwość dostarczania precyzyjny czas, temperaturę i ciśnienie, że liofilizacji rozpoczęła się w powszechny sposób komercyjny. Nestle zaczął sprzedawać swoje liofilizowanej kawy instant w 1938 roku liofilizacji nadal ewoluował przez XX wieku i do chwili obecnej. Co wolno Inkowie i buddyjscy mnisi zamrozić suche wieków wcześniej był szczególny charakter ich środowiskiem fizycznym. Ich regiony górskie wysokościowe biorące tylko odpowiednią równowagę suchym zimnym i niskiego ciśnienia atmosferycznego, aby zamrozić pracę suszenia.

Techniki old-school

i buddyjscy mnisi Andyjskiej Inkowie nauczył się zamrozić suche w okresach nieurodzaju, co może oznaczać, głód i śmierć. Oznacza to, utrwalania żywności dopuszczone do przechowywania żywności przez lata, ważnym sposobem zwiększania bezpieczeństwa żywności w czasie, co często niepewne czasy. Proces, podobnie jak dziś - choć przy znacznie dłuższe - obejmuje cykle zamrażania i suszenia, wydobywania i odparowanie wilgoć. Mnisi buddyjscy pracowała z tofu, a Inkowie liofilizowane ziemniaki, mięso i inne produkty. Ziemniaki oferują dobry przykład procesu podstawowego. Po zbiorach, oni dopuścić do zamarznięcia; Następnie zostały one stomped pastę. To pastę poddane cyklach zamrażania, odparowanie nocy pod słońcem, i zamrażania ponownie na dzień w celu usunięcia wilgoci; Następnie, został starannie przygotowany do przechowywania i odłożyć.
przekąski stosowane do dziś

Koya-dofu jest nazwa tofu liofilizowanej stworzonego przez mnichów na Mt. Koyo tak wiele wieków temu. To był nowy produkt spożywczy wtedy, ale to wciąż na rynku. Liofilizowana ziemniaków Inkowie sprawiło wklej zaczęto nazywać Chuno, który jest również nadal w użyciu. To nadal służy swój pierwotny cel, jako zabezpieczenie przed głodem i nawet dziś, jest w wielu wsiach w ten sam sposób, że zawsze tak było. W sierpniu 2013 roku, poinformował Associated Press, że worek Chuno wystarczająco duże, aby trwać kosztować około 10 dolarów rocznie.