Groenten en fruit worden bewaard in vele culturen door middel van melkzuur fermentatie. De opbrengst wordt gezouten of gepekeld om zijn sappen te halen en het creëren van een geschikte omgeving voor de lactobacillen en andere bacteriën. Bekende voorbeelden van de techniek zijn de Europese zuurkool en Koreaanse kimchi, evenals verschillende andere traditionele Westerse en Aziatische augurken. In deze voedingsmiddelen, melkzuurfermentatie zorgt voor een breed scala aan nieuwe en subtiele smaakstofmoleculen zowel zoete en hartige, en de mond puckering zuurheid van melkzuur. Sommige voedingsmiddelen produceren ook de sterkere azijnzuur, door middel van een secundaire bacteriële proces. Goedkoop augurken worden gemaakt door azijnzuur toe te voegen rechtstreeks op de groenten, maar die missen de complexe smaken van natuurlijk gefermenteerde augurken.
In gefermenteerde vlees en vis

Lactic gisting een minder voorkomende methode van het behoud van vlees en vis, maar het is een krachtig. De lactische fermentatie breekt en reconstrueert aminozuren in de eiwitten, waardoor krachtige hartige smaak moleculen samen met het melkzuur de tang. Gefermenteerde vis produceert Thaise vissaus en Engels worcestersaus, alsmede de gekoesterde vissaus van de oude Romeinen. Een aantal traditionele worsten, zoals droge Italiaanse salami en Frans & quot; worst secs, & quot; Ook harnas melkzuurgisting voor het behoud doeleinden. Wanneer goed genezen, de worsten zijn voedsel veilig bij kamertemperatuur, met een schone tang van het melkzuur en rijke, hartige smaken ontstaan ​​uit de interactie van de aminozuren van het vlees en de melkzuurgisting.
In zuurdesembrood

De kenmerkende smaak van zuurdesembrood is het resultaat van een complexe interactie tussen de bloem, wilde gisten en een scala aan nuttige bacteriën. De gisten consumeren natuurlijke suikers in de tarwe en produceert alcohol, die op zijn beurt verteerd door de bacteriën en omgezet in melkzuur. Hierdoor ontmoedigt alle behalve de zuurtolerante sourdough gisten groeien in het brood. Het melkzuur geeft zuurdesembrood zijn kenmerkende tang, terwijl enzymen in de bloem af te breken zijn koolhydraten en produceren een reeks van complexe en onderscheidende secundaire smaken. Bakers reguleren van de graad van melkzuur in hun deeg door het regelmatig teruggooien deel van de starter en te vervangen door verse bloem en water.
In gefermenteerde zuivelproducten

Melkzuur ontleent zijn naam aan het feit dat het vaak wordt aangetroffen in gefermenteerde zuivelproducten. Een verscheidenheid aan bacteriën in de Lactococcus en Lactobacillus families van nature in melk, en als ze gegeven gunstige omstandigheden - meestal warmte - ze snel omzetten zijn lactose in melkzuur. Dit remt de groei van bederf bacteriën, waardoor het behoud van de melk. De zuurgraad stolt ook eiwitten van de melk, het helpen produceren voedsel met inbegrip van yoghurt en zure room. Deze variëren in zuurheid, afhankelijk hoeveel melkzuurbacteriën produceren de bacteriën. Dezelfde bacteriën bijdragen aan de smaak van fijne kazen als goed, het verstrekken van de karakteristieke scherpe zuurgraad van een goed oude kaas.